Θετική έκβαση είχε για τους εντολείς μας, μέλη δ.σ. ανώνυμης ξενοδοχειακής εταιρείας, η αντιδικία τους με την ίδια την εταιρεία στο πλαίσιο εταιρικής αγωγής που είχε ασκήσει το 2018 ειδικός εκπρόσωπος διορισμένος δικαστικώς με πρωτοβουλία μετόχων της μειοψηφίας.
Η ασκηθείσα λίγο πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4548/2018 εταιρική αγωγή (άρθ. 23 ν. 2190/1920) περιείχε αιτιάσεις περί διενέργειας εκ μέρους των εντολέων μας απαγορευμένων πράξεων ανταγωνισμού κατά της εταιρείας (συμμετοχή στην διοίκηση άλλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων) (κατ’ άρθ. 23 ν. 2190/2020 και 32 ν. 3406/2007 και πλέον άρθ. 98 ν. 4548/2018) ζητώντας την παύση και παράλειψή τους στο μέλλον και την καταβολή αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.
Αν και πρωτοδίκως οι εντολείς μας είχαν εν μέρει ηττηθεί και υποχρεωθεί σε παράλειψη από τις πράξεις αυτές και σε καταβολή αποζημίωσης, στον δεύτερο βαθμό δικαιώθηκαν πανηγυρικά. Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου με την υπ’ αρ. 153/2025 απόφασή του αποδεχόμενο την έφεσή μας, απέρριψε τελεσιδίκως την εταιρική αγωγή στο σύνολό της. Το εφετείο, αν και χαρακτήρισε τις πράξεις των εντολέων μας ως τυπικά «ανταγωνιστικές», δέχθηκε ότι αυτές ήταν επιτρεπτές δυνάμει συγκεκριμένου όρου του καταστατικού, που είχε νομίμως τροποποιηθεί με απόφαση της γ.σ. και είχε άρει την απαγόρευση πράξεων ανταγωνισμού των συμβούλων και διευθυντών της. Το εφετείο στήριξε την ως άνω απόφασή του στην ΑΠ 596/2022 που είχε κρίνει ότι μια τέτοια απόφαση της γ.σ. περί τροποποίησης του καταστατικού της α.ε. ήταν νόμιμη και υπό τον προϊσχύσαντα ν. 2190/1920.